5 juli 2009
Wat een weekendje weg had moeten worden liep uit op een weekendje in het ziekenhuis. Dit weekend zouden we naar Mierlo in Brabant gaan. Eindelijk even samen met z'n 2-en eruit. Het weer beloofde ook veel. Donderdag wel nog even besloten om het huisje om te boeken naar Drenthe vanwege Q-koorts. Had van verschillende mensen al een waarschuwing gekregen en omdat Mierlo het centrum van Q-koorts is leek dat ons toch niet zo veilig. Gelukkig konden we omboeken naar Drenthe. Vrijdag nog even eerst naar het zuiden om Jente, de nieuwe ster in de familie Van den Heuvel, te bewonderen. Een prachtig meisje. Wel even gek natuurlijk, het geeft toch wel een steek. Maar ik vond het minder moeilijk dan ik van tevoren had gedacht. Tevens nog heerlijk geluncht bij de Cobie en Rens, de ouders van Luuk. Heerlijk buiten in de tuin. Dat is toch echt genieten. Na het bezoek aan het zuiden op weg naar het hoge noorden. Onderweg was het druk. Dus we waren er laat. Toen we aankwamen voelde ik me niet echt lekker. Had hoofdpijn en was rillerig. Geen goed teken. 's Avonds kreeg ik koorts. Je begrijpt dat ik goed baalde want dat zou betekenen dat ons weekendje weg wel eens wat anders zou kunnen aflopen... En dat bleek de volgende ochtend. Had 's nachts niet goed geslapen. Had het steeds koud en de koorts bleef. Dus maar het ziekenhuis gebeld en die gaven aan dat ze het toch prettig zouden vinden om naar het ziekenhuis te gaan. Eventueel in de buurt. Maar dat laatste leek me niet zo'n goed idee omdat die je voorgeschiedenis niet kennen. Toen begon tot overmaat van ramp ook nog mijn drain te lekken. Dat was dus het einde van ons weekendje weg. 's Middags me op de eerste hulp gemeld en voor ik het wist lag ik weer aan het infuus en werden er weer allerlei onderzoeken gedaan. Tevens een bloedtransfusie in verband met behoorlijke bloedarmoede. Inmiddels ben ik koortsvrij en ben ik weer thuis. Maar vanavond moet ik me weer melden in het ziekenhuis omdat er morgen een CT-scan moet worden gemaakt. Ik voel me verder overigens weer goed. Een bijzonder weekendje weg dus. Volgende keer beter. We laten ons hierdoor niet uit het veld slaan!
Daarnaast is er nog een andere belangrijke gebeurtenis geweest afgelopen week waar ik nog niet over geschreven had. Door de chemokuur ga je zoals je mogelijk weet je haren verliezen. Vorige week dinsdag merkte ik al dat ik wat meer haren verloor. Woensdag werden het er nog meer en donderdag weer meer. Ik hoefde maar met m'n hand door mijn haar te gaan en er zat een behoorlijke pluk in. Ik trok gelukkig nog geen 'gaten' in m'n haar en dat wilde ik ook kost wat kost voorkomen. Dus donderdagavond al mijn moed bij elkaar geraapt...... Ik had al eerder afgesproken met Annette dat zij mijn haar eraf zou halen. En zo ging het, de tondeuse erop, een traan gelaten en weg waren ze. Een staart bewaard voor de pruikenmaker (dat zal ik wel een keer gaan doen) en de rest van mij haren lag op de grond. Gelukkig groeit het weer aan. Maar voor nu zal ik het met mijn Sinead O'Connor look moeten doen. Overigens draag ik wel sjawls omdat ik niet zo'n fan ben van Sinead ;-). Ik moet er nog wel heel erg aan wennen. Het slaapt vervelend en als ik in de spiegel kijk word ik ook niet echt vrolijk. Maar goed, het is voor een goed doel. Wie weet krijg ik straks wel weelderige krullen terug ;-)!
4 reacties:
Dag Marieke,
En alwéér heel spannend nieuws. Goed dat jullie i.p.v. naar Brabant naar Drenthe zijn gegaan, die Q-koorts moet je inderdaad helemaal niet hebben. Uit de buurt blijven zou ik zeggen. Dan toch heel jammer, ondanks alle voorzichtigheid, dat het weekend in het ziekenhuis geëindigd is, maar de andere kant is natuurlijk dat het ook gelukkig allemaal wél kan.
Laat ons afwachten of je bezoek aan (ons) werkadres door kan gaan. Ik zou het wél heel leuk vinden. Toi toi toi en
Dóórzetgroeten van Stef
Ha Mariekske,
Enorme pech joh, zonde van die paar daagjes lekker even weg, wat was dat balen. Eigenlijk valt er niets te plannen maar toch moet je gewoon doen, some you win, some you lose.
Gelukkig was er goede opvang in het Antonius, niet alleen de artsen natuurlijk maar ook je meest trouwe fans, je vader en je moeder. Je voelt je inmiddels weer wat beter en het is nu heen en weer hoppen van de Byronstraat naar het ziekenhuis. Morgen de CT scan en donderdag in principe de volgende chemo, alles natuurlijk weer afhankelijk van tig – waarden.
Lieve meid, je bent inmiddels een onlosmakelijk onderdeel geworden van mijn gedachten. Net als diverse andere vrienden steek ik ook kaarsen voor je aan, inmiddels branden ze in Limburg en Madrid voor je, ik word nog een echte kerkganger….
Sterkte en moed de komende dagen hoor, we spreken elkaar
XX Lia
Hi Marieke,
Wat een vreselijke pech dat het zo moest aflopen maar ik ben blij dat je besloten had om naar je vertrouwde ziekenhuis te gaan want daar ben je toch in goede handen. Hoop dat de uitslag van de CT scan positief is en dat je verder kan gaan met je behandeling. Lieverd houd moed en we sprken elkaar gauw. xxx Regina
Lieve Marieke,Wat jammer van jullie weekend, ik weet niet of het je iets helpt maar ik herken veel in je ervaringen. Het hoort wel echt bij deze kuur dit soort reacties. Heb ook in het ziekenhuis gelegen met bloedtransfusie en kaliumtabletten enfin de hele rambam. Het is ook moeilijk te leren doseren en naar je lichaam te luisteren. Ben er niet goed in maar het helpt echt als je het doet. Had laatst ook koorts omdat ik die dag teveel had gedaan maar zag erg op tegen weer EHBO. Ben toen een uurtje gaan slapen en toen zakte de koorts al. Ik zeg dit niet om over mezelf te praten maar omdat mijn ervaring jou misschien een beetje helpt. In ieder geval ben je sterk van geest en ook je lichaam.Er heeft nu maar een ding prioriteit dat is "LEVEN". Blijf er aanhangen lieverd!! Alle goeds en ook veel liefs aan Lukas. Leunie
Een reactie posten