Buik

10 oktober 2009

Marieke is de afgelopen week hard vooruit gegaan. Ze is veel mobieler en kan al hele stukken over de gang lopen. Haar maag en darmen zijn op gang gekomen dus ze begint nu langzaam maar zeker steeds meer te eten. De ontstekingswaarden in haar bloed zijn verder gedaald en zitten nu op een normaal niveau, ze krijgt geen antibiotica meer. Er zit dus heel duidelijk vooruitgang in. Maar we zijn er nog niet, er zit nog 1 vervelende drain in d'r zij. Ze krijgt nog steeds voeding via het infuus. Ze slaapt beroerd. De wond op haar buik zal veel tijd en zorg nodig hebben om dicht te groeien (half jaar). Volgende week moet ze zeker nog in het ziekenhuis blijven. Marieke zelf heeft er langzaam maar zeker helemaal genoeg van. Ze weet soms niet hoe ze moet liggen. Ze heeft het erg zwaar met het feit dat haar buik nogal is toegetakeld en het vooruitzicht om nog een half jaar met een open buikwond rond te lopen maakt haar erg verdrietig. Vandaag en gisteren had ze baaldagen die deze gevoelens alleen maar versterken. We hadden het erover dat we in het voortraject veel artsen gesproken hadden en dachten een redelijk beeld te hebben van de operatie en de risico's. Maar dat we niet hadden voorzien dat dit het resultaat zou kunnen zijn en dat dit de prijs is die Marieke moet betalen om haar kanker te overwinnen.

Het is nog een lange weg voor haar, stap voor stap zal ze telkens weer wat beter worden. Daar kan ze hoop uit putten en als ze een goede dag heeft ziet ze het gelukkig zelf ook zo. Doorknokken dus.