Topsport

8 november 2009
De week begon met een nieuwe spruit in de familie. Esther heeft namelijk maandagochtend vroeg Eva Marieke op de wereld gezet. Een prachtig popje, die we gisteren hebben mogen bewonderen. We werden 's morgens vroeg door Maarten gebeld met het blije nieuws en met de vraag of ik bezwaar had tegen de namen. Eh nee natuurlijk niet, het zijn leuke namen. Ik had toen nog niet door dat Eva naar mij is genoemd.... Dat drong pas in de loop van de dag tot ons door. Lukas en ik waren er wel een beetje stil van. Heel bijzonder. En we zijn er natuurlijk ook trots op.

Afgelopen week een goede week gehad. Geen materiaalpech meer. Gelukkig want ik begon de hoop op bij mij passend materiaal al bijna op te geven. Ben fysiek weer wat sterker geworden. Ik ga er steeds meer uit. Mijn benen zijn niet meer zo van elastiek. Ben vrijdag zelfs naar de praktijk gegaan voor mijn dosis fysio. Het begint er op te lijken dat ik langzamerhand weer een beetje mijn oude ik word. Alhoewel.... uiteindelijk zal mijn leven nooit meer hetzelfde zijn als voor 19 mei. Het is net als je in het boek van Lance Armstrong leest. Je kanker is weg en nu? Ben je dan een overlever of ben je dan een ex-kankerpatient? In mijn geval ben ik allebei (nog) niet. En uiteindelijk maakt het ook niet uit, de onzekerheid knaagt. Bij ieder pijntje denk je dat er weer wat zit. Het is fijn dat ik fysiek een stuk ben opgeknapt maar geestelijk is het dus nog best een strijd. Ik ben gelukkig niet meer somber. Maar ik heb wel mijn momenten dat ik meer dan anders geconfronteerd wordt met mijn beperkingen en onzekerheden. Dan ben ik verdrietig en jank ik even goed maar ik probeer ook mezelf weer op te peppen. Anders blijf je er in hangen en dat draagt niet bij aan het herstel. Wat dat betreft is het hebben en herstellen van kanker net het bedrijven van topsport. Het vereist discipline, geduld en uithoudings- en doorzettingsvermogen zowel fysiek als mentaal. Bij mij is het geduld wat nogal op de proef wordt gesteld. Aan mijn discipline (oefeningen doen, op gezette tijden eten) moet ik ook nog wat sleutelen. Maar verder voldoe ik aan alle criteria om een sportvrouw te zijn op topsportniveau!

5 reacties:

Anoniem zei

Je bent zeker een topsporter Marieke!! Lance heeft het boek niet alleen voor zich zelf geschreven maar zeker ook voor alle andere mensen met kanker! Ik herken ook veel over wat je schrijft, je gevoelens, onmacht, ongeduld, etc. met wat Lance heeft doorgemaakt. Ik merk ook dat je (gelukkig) de positieve dingen weer ervaart en beschrijft! Je bent een echte kanjer en doorzetter ... You will beat the cancer!!
Groetjes ..ook aan Lukas, Peter St.

Christie zei

Hoi Marieke,

Ben blogtechnisch gezien weer helemaal bijgelezen. Gelukkig zag ik je gisteren weer even in je natuurlijke habitat! Heel leuk dat jullie eind november naar het beroemde Roodborstje gaan. Dat zal jullie zeker goed doen! En als jullie geen zin hebben om te koken, dan hoor ik dat graag hoor. De keuken is altijd toegankelijk hè? Liefs, Christie

Liesbeth (hockey) zei

Lieve Marieke,

wat heb je weer een topverhaal geschreven! Het is fijn om te kunnen lezen hoe het met je gaat en vooral als je schrijft dat het beter gaat :-)

Want wat gaat je herstel snel (lijkt het)! Voor jou gaat het misschien niet altijd snel genoeg, maar je lichaam heeft ook behoorlijk wat te verduren (gehad). Nu lees ik (bijna) elk bericht dat het beter gaat. Hopelijk blijft dat zo!!

En idd: topsport is een mooi woord ervoor!

x Liesbeth

Carsten zei

Lieve Marieke,
Ben blij te lezen dat het goed met je gaat, je het positieve weer in toenemende mate ziet en herken gelukkig weer een beetje de "oude" Marieke in je blog ...

Veel succes met je verdere herstel, maar eigenlijk heb ik er alle vertrouwen in dat je daarin zal slagen. Aan je strijdvaardigheid zal het in ieder geval niet liggen ... nu nog een beetje geluk !

Dikke knuffel,

Carsten

Anoniem zei

Lieve Marieke, weet bijna niet wat ik moet schrijven... Het is zo lang geleden dat we 1 huis deelden en dan (via een reunie) lees ik jouw verhaal via je blog. Woorden zijn er niet om duidelijk te maken wat ik wil zeggen want dit gun je niemand ! Ik kan alles schrijven van .. sterkte.. tot.. hoop dat je snel beter wordt .. maar dat komt allemaal niet over via een tekstberichtje!! Een knuffel in levende lijve doet alles .. Zie je snel ?!?
Kus marisa

Een reactie posten