Een luie zaterdag

24 april 2010

De zon schijnt. Een mooi begin van de dag. Typisch zo'n ochtend om, in de tuin, de dag te beginnen met verse broodjes, een lekkere koffie en zoete aardbeien. Hoe heerlijk zou dat zijn? Helaas voor mij geen ontbijt in de tuin, maar een ontbijt op bed. Dat is natuurlijk ook fantastisch zul je zeggen. Ja, normaal gesproken wel. Maar ik krijg mijn ontbijt in het ziekenhuis. Het Antonius-hotel. Geen verse broodjes, geen lekkere koffie en geen zoete aardbeien. Ik dacht een vrij kort durend arrangement te hebben geboekt, maar helaas. Ik had de kleine lettertjes niet goed gelezen, het bleek een arrangement inclusief volledig bedrust. Heerlijk denk je wellicht. De hele dag in bed, in je pyjama, niets hoeven, lekker naar de tv kijken en dvd-tje zien, beetje internetten, gewoon lekker niets doen. Typisch iets voor een luie zaterdag. In eerste instantie lijkt het geweldig, maar het begint mij behoorlijk te vervelen. En zeker op een dag als vandaag. Zo'n mooie lentedag, een dag waarop je juist buiten zou moeten zijn. Op het terras in de zon genieten van een lekkere cappucino, een picknick in het park, een wandeling in de duinen of zoals bij ons op de planning stond, op de straatrommelmarkt je eigen overtollige rotzooi aanprijzen. Ieder jaar, op de zaterdag voor Koninginnedag, is bij ons in de straat de jaarlijkse rommelmarkt. Om 7.00 uur 's morgens sluipen de eerste bezoekers al door de straat in de hoop als eerste die mooie vaas of ovenschaal te scoren. De meeste buren liggen dan nog op 1 oor, maar een enkeling heeft dan al enthousiast z'n kraam opgezet onderwijl de slaap nog uit de ogen wrijvend. Rond 8.30 begint het al druk te worden en wordt er druk in en uit de huizen gelopen met allerhande spulletjes en snuisterijen. Meestal spullen die je ooit hebt gekocht omdat je dacht dat je ze wel zou gebruiken of spullen die je hebt gekregen voor je verjaardag waarvan je niet durfde te zeggen dat het niet jouw smaak is. Zo'n rommelmarkt is dus in de eerste plaats voor iedereen de gelegenheid om van die ongewenste spullen af te komen. Maar het is daarnaast ook heel gezellig. Bovendien spreek je eindelijk eens je buren. Normaal zeg je ze alleen gedag en snel je vervolgens naar binnen of spring je gehaast op de fiets. Maar nu kun je elkaar ook uitgebreider spreken. Deze keer wordt het zelfs extra leuk. Christie gaat namelijk optreden met haar meezing trio en special guest Ties. Ik weet zeker dat de hele straat uit z'n dak gaat. En ja, dat moet ik dus allemaal missen! Had me zo verheugd op vandaag. Dan zou ik eindelijk van mijn overtollige huisraad verlost worden, er ook nog een klein zakcentje aan verdienen en ondertussen met mijn buren uit mijn dak gaan op 'Dancing queen', 'I will survive' en 'Nee je hoeft niet naar huis vannacht'. Helaas, niets van dat alles. Ik vermaak me vandaag dus maar met de andere patiënten met 'Ja zuster, nee zuster' en 'Nachtzuster' en maak alvast een lijstje van spullen die ik volgend jaar beslist moet verkopen op de rommelmarkt.