Bella Italia

10 oktober 2010

Na wat wikken en wegen besloten we eerder dit jaar onze reis naar de VS uit te stellen en in plaats daarvan naar Italië te gaan. Een van de redenen was natuurlijk de wond (die na een jaar nog steeds niet dicht is) maar ook de financiën (die door de eigen bijdrage aan de thuiszorg flink geslonken is). Bovendien hebben we nu een hond waar we ook nog rekening mee moeten houden. Al kunnen we tijdens vakantie ook prima oppas regelen. Maar goed, we wilden graag dat Senna mee zou kunnen. Het werd een huis in Italië in de buurt van de Bloemen Riviera. De plaatjes van de streek in de bekende Capitool gids beloofden veel goeds. Eerder had deze gids ons naar verrassende plekken in andere landen gebracht. Dus waarom zou de gids ons deze keer in de steek laten? Via internet waren we op zoek gegaan naar een huis. Bij aankomst bleek het huis precies wat ons op de site beloofd was. Ruim, veel grond, een keuken met alle denkbare apparatuur en midden in de natuur. Wat wil een vakantieganger nog meer? Wat de site niet vermeldde was dat de stoppen nogal snel konden doorslaan. En als dat gebeurde je minstens 10 minuten bergopwaarts moest lopen om de elektriciteit weer op gang te brengen... Om dit te voorkomen was door de eigenaar, een dieetgoeroe bleek achteraf, op een kladje geschreven wat het verbruik was van de verschillende apparaten (ervan uitgaande dat je dan zelf wel over de benodigde rekenvaardigheden zou beschikken). Het leek ons het meest slim om de boiler standaard uit te laten staan. Dan konden we het rekenen achterwege laten en ons een klimpartij besparen. Het 'midden in de natuur' bleek te bestaan uit schorpioentjes in huis (die kunnen steken...), Rodolfo het hert en Bambi bij het ochtendgloren in de weide voor ons, hagedisjes, uiltjes, Vlaamse gaaien en allerlei niet nader te specificeren luidruchtige beesten. De schorpioentjes en niet nader te specificeren beesten werden uiteraard niet op de site vermeld evenals de wekelijkse jacht op Rodolfo en Bambi. Dit zou stadse mensen zoals wij natuurlijk meteen afschrikken en zou voor hen die op zoek zijn naar het ideale huisje op een idyllische locatie doorslaggevend zijn om het niet te huren... Een idyllische locatie was het zeker: 's ochtends in de zon ontbijten onder het genot van krekel- en vogelgeluiden en op de achtergrond in de verte een hert of een bambi. Omdat ik natuurlijk weer niet stil kon zitten, wilde ik al snel de idyllische rustgevende zen omgeving laten voor wat het was en La Bella Italia ontdekken. Maar na meerdere dagen op pad te zijn geweest met de Capitool Gids en wat andere gidsen van de omgeving onder de arm en Lukas ondertussen tot wanhoop te hebben gebracht kwamen we tot de conclusie dat de foto's in de genoemde gidsen ergens anders genomen moesten zijn. Dit was niet waar we naar op zoek waren. Geen idyllische kustplaatsen, geen beloofde wijn- of olijfboerderijen. Wel een Zandvoort of een Scheveningen maar dan met een boulevard met palmen en zonder uitzicht op zee. Dat zicht werd ontnomen door de bad- annex kleedhuisjes. Om van het uitzicht op zee te kunnen genieten moest er eerst toegang betaald worden. Tja, we blijven toch Nederlanders. Dus aten we al lopende een heerlijk Italiaans schepijsje.

In de eerste week van onze vakantie hadden we nog niet helemaal het Italiaanse ritme te pakken. Iedere keer als wij weer een beetje fit waren om een dorpje te bekijken, bleken de Italianen het ervan te nemen en een plaatsje op de bank te hebben gezocht om even te snurken. Maar toen we het eenmaal doorhadden werd dat ons moment om te genieten van de Italiaanse keuken. Om je vingers erbij af te likken! De streek staat bekend om zijn gerechten met pesto of basilicum. Maar ook de pasta met zeevruchten vond gretig aftrek. De primo's, de secundo's of gewoon een pizza... Wat een leven! In de tweede week vonden we meer onze rust en waren we meer zen met de omgeving en het Italiaanse ritme. Eerst ontbijt (soms versgebakken focaccia) in de zon al dan niet met een boekje erbij. Daarna op ons gemakje naar een dorpje verderop voor onze latte macchiato om vervolgens naar de rivier te gaan om dammen te bouwen, met Senna te dollen en de biografie van Oprah te lezen of om vervolgens een stad te gaan bekijken. Zo zijn we onder andere naar Portofino geweest. Het Cannes van de Italiaanse Riviera met de mooiste boten, azuurblauw zeewater en pastelkleurige huizen. Eindelijk de Riviera zoals de Capitool Gids ons had beloofd. Eindelijk die mooie kustroutes, de prachtige vergezichten en het ene idyllische dorpje na het andere. Maar wel heel druk. Hier geen krekel- of vogelgeluiden. En voor de prijs van een pizza bij ons in het dorp 1 blikje cola op het terras in Portofino. Als we hier onze hele vakantie hadden gezeten, waren we en niet echt tot rust gekomen wat nu net het doel was en bovendien bijna failliet geweest. Dan zaten we dus nog niet zo slecht. Ons huis en de omgeving was misschien meer iets voor natuurfreaks zoals vogelaars, jagers en paddestoelenzoekers (fungi-jagers zoals wij ze noemen na onze vakantie in deze streek), maar wij kunnen in ieder geval zeggen dat we tot rust zijn gekomen en echt genoten hebben van het Bella Italia.