23 oktober 2011... the sun is shining.... En daar ging Guus. Het luik werd geopend...op weg naar vrijheid.
Wat geweldig om dit te doen. Eerder schreef ik er al over dat dit nog een wens van mij was: een zeehond vrijlaten. Bovenop de kist zitten en het luik openen. Vandaag was het zover. Dat wat ik als kind ooit eens op televisie had gezien (Lenie was toen ook al hip), werd nu werkelijkheid. Niet dat ik ervan droomde. Maar het leek me wel iets heel moois. Iets magisch.
En zo stapten we vanmorgen voor dag en dauw in de auto op weg naar Pieterburen. Twee en een half uur later arriveerden we bij de zeehondencreche, waar Guus al lag te spartelen in zijn bijna leeggelopen golfslagbad. Een goede twee uur verder, nadat alle zeehonden in gereedheid waren gebracht, gingen we op weg naar Lauwersoog. De zeehonden werden door een paar stoere 'baywatch' mannen opgewacht en op een reddingsboot geladen en wij gingen de toeristenboot op. Niet veel later stopten we bij een zandbank voor Schiermonnikoog en stapten we over op de reddingsboot waarna we vervolgens bij de zandbank werden afgezet. Nou ja, eigenlijk gedragen. Het water kwam tot aan mijn liezen, dus ik werd op de brede schouders van een van de baywatch mannen meegenomen. Dat liet ik me natuurlijk welgevallen;-) En de rest spreekt voor zich. Het gaat echt zoals je het in de commercial van de zeehondencreche ziet. Je gaat bovenop de kist zitten en trekt het luik open. En zo flipperde Guus de zandbank op. Ietwat onwennig, niet zo onstuimig als zijn andere vijf vrienden. Maar dan krijgt hij de zee in de gaten: it's a beautiful day, the sun is shining... and no-one's is gonna stop me now...
En zo stapten we vanmorgen voor dag en dauw in de auto op weg naar Pieterburen. Twee en een half uur later arriveerden we bij de zeehondencreche, waar Guus al lag te spartelen in zijn bijna leeggelopen golfslagbad. Een goede twee uur verder, nadat alle zeehonden in gereedheid waren gebracht, gingen we op weg naar Lauwersoog. De zeehonden werden door een paar stoere 'baywatch' mannen opgewacht en op een reddingsboot geladen en wij gingen de toeristenboot op. Niet veel later stopten we bij een zandbank voor Schiermonnikoog en stapten we over op de reddingsboot waarna we vervolgens bij de zandbank werden afgezet. Nou ja, eigenlijk gedragen. Het water kwam tot aan mijn liezen, dus ik werd op de brede schouders van een van de baywatch mannen meegenomen. Dat liet ik me natuurlijk welgevallen;-) En de rest spreekt voor zich. Het gaat echt zoals je het in de commercial van de zeehondencreche ziet. Je gaat bovenop de kist zitten en trekt het luik open. En zo flipperde Guus de zandbank op. Ietwat onwennig, niet zo onstuimig als zijn andere vijf vrienden. Maar dan krijgt hij de zee in de gaten: it's a beautiful day, the sun is shining... and no-one's is gonna stop me now...
5 reacties:
Wat een heerlijk bericht!
Hi Marieke,
Dat klinkt als een leuke dag die je hebt gehad met de zeehonden. Grappig dat zo iets dan echt kan, en niet alleen op tv.
geinig ook om die beesten te water te zien gaan en naar de zandbank te waggelen.
Ondanks dat je nu met de chemo bent begonnen wat natuurlijk kl.. is, ben ik wel blij dat je kon beginnen. Je dramen speelden weer op. en daardoor moest je naar het ziekenhuis. Ik hoop echt dat deze kuur alle goeds gaat opleveren wat het voor jou kan opleveren.
We zien elkaar vrijdag bij soep en zo!
Sterkte met de chemo!
Liefs nicole
Dag liefie,
Geinig die Guus van jou. Maar hoe weet je nou dat dat Guus was? Naambordje om?
En hou het vast: it's a beautiful day, everyday the sun is shining.
Liefs,
Ingrid Hensen
Ha Marieke,
Wat een mooie stukjes heb je geschreven in oktober. Zullen we nog een keer iets afspreken in Utrecht?
Veel, veel sterkte met de chemo
liefs Ivich
Alle die mooie liedjes klinken in mijn oren, maar de melodie is het enige dat ik wil horen
De tekst komt zo dichtbij, wat ze zingen dat ben jij.
Nooit meer kan ik luisteren zonder te voelen.
Een reactie posten