Blue Monday

17 januari 2012

Als ik zeg dat het gisteren de derde maandag van januari was...gaat er bij jou dan een belletje rinkelen? Of dat het gisteren Blue Monday was? Nou, ik wist het ook niet. Maar volgens de gemiddelde 'alwetende' burger zou het traditioneel om 'zwarte maandag' gaan. Of, volgens de echte experts, zou het de meest depressieve dag van het jaar zijn. En je raadt het al, tout commercieel Nederland speelt er weer handig op in. Zo kon je bij een bekende hippe koffieketen onder het genot van een kop "super skinny latte met een vleugje vanille en twee extra shots" er een speciale bril bij krijgen waardoor je dacht dat de voorjaarszon scheen of kon je via je favoriete radiozender je favoriete happy song aanvragen. En nog mooier zelfs: Nivea had een compleet team klaarstaan om tussen twitterend Nederland de tweets met 'blue monday' of 'depressief' eruit te filteren zodat deze twitteraars nog dezelfde dag een 'Nivea-feel good pakket' ontvingen. 

Was het gisteren dan ook voor mij de meest depressieve dag van het jaar? Of voor jou? Nu ik nog eens echt nadenk over hoe mijn dag gisteren was.... Ik stond op met een nog steeds pijnlijk gevoel in mijn schouder door de plaatsing van een port-a-cath (een onderhuids kastje waarop infusen kunnen worden aangebracht). Bij de verwijdering van de pleister constateerde ik dat ik de gelukkige was met een 'derde borst'. Great.... Ach, ik was toch al verminkt, dus dit maakt dan ook niets meer uit. Vervolgens beneden aangekomen realiseerde ik me dat er geen koffie meer was.... (en ik was er zo dringend aan toe). Mijn buurman bleek ziek te zijn, dus geen kop koffie daar om de dag te starten. Dus aan de slag met het afhandelen van mijn stapel werkmail om vervolgens naar de tandarts te gaan voor een algehele gebitsreiniging. Na een uur stevig en knarsend schrapen langs mijn tanden was mijn gebit niet alleen weer blinkend schoon maar had ik ook het gevoel alsof in de boksring al mijn tanden eruit waren geslagen. Op weg naar de koffiewinkel om koffie te halen. Fijn, een hele rij voor mij. Allemaal mensen die maar niet konden kiezen tussen een espresso of een lungo, sterk of minder sterk, een 'special", wel of geen klantenpas en wel of geen vers kopje koffie. Eenmaal weer thuis was het tijd om met onze ontplofte langharige kater naar de trimmer te gaan (ja, lach maar... als je onze kater kunt ontklitten krijg je van mij een klavertje vier kraslot). Maar wat ik ook deed om hem te lokken, deze keer had hij besloten dat hij er geen zin in had. Tegen de tijd dat ik door had dat hij gewoon boven onder het bed lag te ronken (en de stoom dus uit mijn oren kwam), kon ik niet meer terecht bij de "coiffeur". En alsof het niet genoeg is: ik heb ook nog kanker! Dat zou ik bijna nog vergeten... Volgens de tandarts moest ik dan wel een heel  verschrikkelijk leven hebben..... Tja, eigenlijk was gisteren dan dus met recht de meest potentieel depressieve dag van het jaar, mijn Blue Monday. Stom dus dat ik niet een "super skinny latte met een vleugje vanille en twee extra shots" ben gaan drinken bij die hippe koffiezaak, mijn favoriete happy song niet heb aangevraagd bij mijn favoriete radiostation en al helemaal stom dat ik nooit twitter en dat ik dus het 'Nivea-feel good pakket' ben misgelopen. Ik had er op mijn Blue Monday echt recht op gehad!