De dagen duren lang

6 juni 2009
Het lijkt alweer eeuwen geleden. Maar ja, ik lig hier ook al bijna drie weken. De dagen duren lang. Vooral omdat nog steeds niet duidelijk is wanneer de chemo start. Als je dat maar weet, dan weet je waar je naartoe moet leven. Heb ook nog steeds veel pijn. Dat maakt het niet gemakkelijk. Zeker als er medicatie wordt gegeven waar je suf van wordt. Bezoek is nog steeds niet aan me besteed. Ben te moe en kan me niet focussen. Het lopen gaat door mijn trombose ook moeizaam. Als dat wat beter zou zijn, dan zou ik wat mobieler zijn. Dus ja, veel positief nieuws is er nu niet. Tanden op elkaar en doorgaan.

12 reacties:

Anoniem zei

Hoi lieve Marieke!
Zeker balen dat je nu moet wachten totdat je voldoende opgeknapt bent om met de chemo te starten... maar beter nu een infectie dan na de chemo, want dan heeft je lijf het al druk genoeg om die te verwerken. Dat dan maar als een klein lichtpuntje zien als tegenhanger van al het slechte nieuws van de laatste tijd? Het leven is toch raar, dat je dat soort dingen als een gelukje moet zien... Als je weer toe bent aan bezoek laat het maar weten, dan komen we je eventjes afleiden. Nog zo iets raars, het leven van anderen gaat toch gewoon door ondanks dat jullie leven totaal op z'n kop gezet is. Ik ben gevraagd om tot september te blijven, dus weer een maandje eraan vastgeplakt, maandag hebben we de 20 weken echo en Floyd is nog steeds foetsie. De jongens zijn stoute boeven en waren vanochtend om 6.00 uur al op!!! Maarten is van ellende maar mee opgestaan en zat dus al vroeg met ze vliegtuigjes te knutselen, waar ze nu mee aan het vliegen/gooien zijn.
Lieverd, hou je taai en ik hoop dat je snel een datum voor de chemo hebt, zodat je kunt beginnen deze f*cking disease te verslaan.

Veel liefs, Esther en de boys

Christie & Sjoerd zei

Hallo lieve Marieke,

Wat jammer dat je je nog niet goed genoeg voelt om bezoek te ontvangen. In de tussentijd volgen we de ontwikkelingen op de voet. Nu ook dit blog er bij is gekomen, zullen we helemaal niets meer missen. De Byronstraat is wel erg saai zonder jou... Gelukkig komen Sammy en Indy ons af en toe op zoeken en spreken we Lukas geregeld. Gisteren heeft Sjoerd met mijn vader onze achtertuin aanzienlijk 'vergroot', dus er is nu echt ruimte genoeg om met een flinke groep te BBQ-en. Je moet nu vast niet denken aan veel eten, maar misschien wel aan een lekker zonnetje, een verfrissend drankje erbij en veel vrienden om je heen die niet uitgepraat raken. We zullen de beste stoel voor je reserveren op het mooiste plekje. Je krijgt trouwens ook veel groeten en een oneindige hoeveelheid beterschap van de organisatoren van de jaarlijkse rommelmarkt (of nou ja, rommel... spullen voor de echte liefhebber kan ik beter zeggen!). En ook veel sterkte van Roos & Remco. Nou meis, hou je haaks en laat het ons weten zodra je weer behoefte hebt aan een meet and greet. Dikke knuffel van Christie & Sjoerd.

Anoniem zei

He Lieve Marieke,

Ik duim, net als zovelen met jou, dat de datum voor de chemo bekend wordt. Ik kan me voorstellen dat het heel fijn is om een datum te hebben. Iets om naar toe te leven en vandaaruit weer door te pakken. En hoop dat je dan snel naar huis kan. Dan bestellen we het weer van de afgelopen weken en kan je hopelijk in de tuin zitten en je strijd op een fijnere plek strijden. Waar de poezen je een kopje geven en waar je samen met Lukas zo hard aan hebt gewerkt om een heel mooi thuis te creeren.

Een ziekenhuis is fijn, omdat ze je de zorg kunnen geven die je nodig hebt. Maar een echt thuis gevoel zal het niemand ooit geven. En dat is wel zo fijn om te hebben. Meis knok door, zoals je nu doet.

Neem de tijd en de energie die jij nodig hebt voor de dingen die voor jou belangrijk zijn.

Ik loop trouwens de hele week met het liedje van van dik hout in mijn hoofd. Een leid dat we op een feestavond mee stonden te zingen. Het is zo stil in mij. Al is het niet echt helemaal stil, veel gedachten. Zo ook dat de wereld doordraait en dat de wereld voor jou met een enorme noodrem enorm in door elkaar is geschud. En wat ben ik trots op je, hoe je ermee omgaat. Kop op, je bent enorm goed bezig!!

Veel liefs en een dikke knuffel

Liselore

Anoniem zei

Lieve Marieke,

Wat zijn we enorm geschrokken... We zagen meteen de gezellige 'Beagels & Beans' lunch samen met jullie voor ons en kunnen het nog steeds niet geloven. Super dapper hoe jij en Lukas jullie erdoor heen slaan. We hebben meteen in Trujillo (Peru) een kaarsje voor je opgestoken en hopen dat dit 'toverstafje' helpt. Heel veel sterkte voor jullie allebei. We denken aan jullie en duimen, duimen, duimen... Veel liefs, Frodo & Hanke

Carsten zei

Lieve Marieke,
Van Ton heb ik het adres van je weblog doorgekregen en inmiddels helemaal gelezen.
Weet dat ik enorm met je/jullie meeleef en dat ik zeker bij je op bezoek wil komen als je daar de kracht voor hebt.
Heel veel sterkte & kracht, maar bovenal succes bij de behandelingen.
Ik hoop dat je inderdaad binnen NO TIME weer kunt "Dansen aan Zee", dat is je zo gegund !

Dikke knuffel en heel veel liefs,
Carsten

Anoniem zei

Lieve Marieke,
Hoe is het dit weekend gegaan? Hoe gaat het met de infectie in je longen?? Ik hoop dat je snel daarvan hestelt en snel kan beginnen want dan weet je waar je voor gaat vechten!! super hou je hier deze site hebt opgesteld. Echt enorm knap en ook mooi de manier hoe je schrijft.
Dit weekend hockey toernooi gehad, natuurlijk erg gezellig maar soms denk je dan wat doe ik hier eigenlijk? Mag ik hier wel plezier maken?
Ik hoop dat je je snel weer goed genoeg voelt om bezoek te mogen ontvangen. Wij komen heel erg graag weer langs om gewoon lekker te kletsen (en voor jou misschien wat afleiding?)

Elke dag doe ik weer een klein bedtijd gebedje.

Heel veel vechtlust toegewenst, liefs en geluk!!
Nicole

Anoniem zei

Beste Marieke,

Ik wil je namens deze weg heel veel sterkte wensen. Ondanks dat we elkaar al een tijd niet hebben gesproken wil ik je een hart onder de riem steken. Ik ben ik erorm geschrokken van je verhaal en bid echt voor je dat je dit gaat verslaan.

Heel veel sterkte

Groeten

Patricia (LCF)

Menno zei

Lieve Marieke,

wat een schrik toen we het verhaal hier te horen kregen. En inmiddels ben je al drie weken verder, de tijd vliegt....en alles draait gewoon door. Ik hoop dat je snel voldoende fit ben om met de Chemo te starten, want dan heb je toch ook het gevoel dat de behandeling echt is begonnen. Ik wens je (ook namens de rest van First Line) heel veel sterkte, kracht en vechtlust voor de komende periode en zal je blog nauwlettend blijven volgen.

groeten
Menno

Eendje zei

Lieve Mariekie, he, dit is nou de 3e keer dat ik weer alles delete. Ik vind het zo moeilijk om iets op te schrijven waar je wat aan hebt, maar alle reacties hierboven van iedereen geven je hopelijk de kracht en moed die je nodig hebt om die ontsteking te overwinnen zodat je met die chemo kan beginnen. Ik denk heel veel aan je en pink regelmatig een traantje weg omdat ik ook zo graag zou willen dat er een toverstafje bestond en dat we gewoon weer op donderdagavond naar de stad kunnen en elke dag als de poesjes hier langskomen denk ik aan jullie poesies, dat jij ze moet missen. En elke keer als ik aan mensen vertel hoe het met je gaat, voel ik me een dokter: alsof het niet over jou gaat, dat het morgen allemaal voorbij is. Aan deze sentimentele tekst heb je waarschijnlijk ook niets, maar ik kan het niet deleten, want het is allemaal echt. Lieverd, zet 'm op!!!

Anoniem zei

Lieve Marieke

Wat kan ik zeggen, niet veel alleen denken Willy en ik vaak aan je. Hopen, we blijven hopen. Zoals je weet vliegen wij per maand over 4 continenten, bezoeken wij 27 landen en ik heb al jaren de gewoonte om in de plaatselijke kerk waar ik ook kom kaarsjes op te steken,5 stuks 3 voor mijn kinderen, een voor mijn neefje en een voor mijn vader. Het zijn er nu 6 geworden.

Veel geluk, sterkte en kracht

Frank

Anoniem zei

Lieve Marieke,

Wordt snel weer fitter en beter, de leuke dingen staan voor je klaar. Net als Frank en Willy zal ik er vanaf nu een kaarsje bij zetten.

Dikste x Celine

Anoniem zei

He Marieke,

Ondanks dat wij (tot nu toe) niet echt persoonlijk met elkaar gesproken hebben op de afdeling, wil ik je laten weten dat ook ik aan je denk en met je meeleef-en lees !
Héél veel vechtlust,kracht,liefde en inderdaad dat toverstafje wens ik jullie toe !!!

Marit ( First Line )

Een reactie posten