Overwinningen!

15 juni 2009

Gisteren en vandaag alweer thuis! Weliswaar onder voorwaarden. Namelijk met avondklok... Het thuis slapen vonden de artsen achteraf niet verstandig... Maar het is me gelukt om overdag thuis te kunnen zijn zolang er geen chemokuur of andere activiteiten bedacht zijn!!! Waarom 'fit' in het ziekenhuis zijn voor 3 keer antibiotica via infuus, terwijl ik 10 minuten er vandaan woon? Bovendien is het voor mij, geestelijk gezien, belangrijk om thuis te zijn om me op te kunnen laden en mijn vechtpak in gereedheid te brengen.

Gisteren was het natuurlijk heerlijk wakker worden in mijn eigen huis. Maar we moesten wel vroeg op! Om 8.00 uur in het ziekenhuis gearriveerd. M'n drain gespoeld en snel aan het infuus. Vervolgens flink wat bezoek met tussendoor wederom een bezoekje aan het ziekenhuis. 's Avonds om 23.00 terug in het ziekenhuis om daar de nacht door te brengen. Met eigen dekbed en kussen slaap je toch echt een stuk beter. Die mocht ik meenemen en inderdaad, het slapen ging me makkelijker af.

Vanmorgen was het wachten op het artsenbezoek om te weten te komen of ik dus vandaag weer thuis zou mogen zijn.... Ik was daar niet gerust op, maar goed, zoals gezegd, het is gelukt. Dat was winst nummer 1. Verder wist de arts me te vertellen dat m'n infectiewaarden fors gedaald waren. Winst 2! En dat men, als het zo gaat zoals het nu gaat, aan het einde van de week met de chemokuur wil beginnen. Winst 3! Een goed begin van de dag dus. Eindelijk, na alweer bijna een maand, een lichtpuntje. Hoe gek het ook klinkt, ik kijk uit naar de chemo. Dan wordt de celdeling tenminste gestopt en hopelijk ook nog verminderd! En dat biedt mij weer meer kansen.

Tevens met de fysiotherapeut gesproken. Morgen wordt een begin gemaakt met krachttraining. Tijdens de chemo verslap je ook. Dus morgen (voordat ik weer naar huis mag) wordt er geoefend. Om 12.00 uur weer thuis aangekomen. Wout (oudste broer) & Claire (zijn toekomstige vrouw) langsgeweest. En voor de verandering heb ik eens twee boterhammen gegeten. Mijn vader en moeder zoals gebruikelijk voor mij in de weer. Wat zou ik zonder hen moeten? En Lukas? Die was centjes aan het verdienen. 's Middags kwam 'zuster' Eugenie 'oppassen'. Gezellig bijgekletst. Natuurlijk over deze $#@*$#*@ ziekte en hoe ons leven overhoop ligt, maar gelukkig ook nog over de 'normale' dingen in het leven. Verder hebben we samen hoofdbedekking uitgezocht op internet. Twee weken na de chemo zal ik namelijk mijn haren gaan verliezen. Dus dat wordt het moment om me maar met mooie hoofdgewaden te bedekken. Verder kwam Enno langs om een hele serie foto's van mij en Luuk te nemen. Dan weten we allen als ik kaal ben, hoe het weer eruit zal zien als ik mijn strijd gewonnen heb. En dat is waar ik voor blijf gaan. Op alle overwinningen die nog komen gaan!!!