Kerstfeestjes en een chemoparty

18 december 2009

Het is de maand van de feestjes en de borrels. Sinterklaas is nog niet het land uit of de uitnodigingen voor allerlei kerstdiners, borrels en feestjes vallen alweer bij menigeen in de bus. Bij ons valt het dit jaar mee. Misschien omdat men het idee heeft dat we dit jaar niet zo van de feestjes zijn alhoewel het natuurlijk ook heel goed de crisis kan zijn. Natuurlijk bezoeken we wel het kerstfeestje van Lukas zijn werk en ga ik met het goed bedoelde gif in mijn lijf naar het kerstdiner van mijn werk. Om met de eerste te beginnen: dit was een feestje in winterse sferen alsof je op de Noordpool zelf stond. Er was behoorlijk uitgepakt. We werden opgewacht door een allerbeminnelijkst zingend Charles Dickens kerstkoor, waarna we ons door de dennenbomen naar de locatie begaven. Buiten was een poffertjeskraam en een kunstijsbaan. Je kon zelfs op de Wii snowboarden. Binnen gingen al gauw de voetjes van de vloer op de beats van een flitsende geheel in stijl geklede dj terwijl ondertussen de aanval op het walking dinner werd geopend. De bediening deed z'n best om de hapjes bij een ieder terecht te laten komen maar ja frisse buitenlucht maakt hongerig ... De avond werd afgesloten met een volgens anderen spetterend optreden van Jody Bernal (Que si que no) op de schaats. Ik zelf heb de zingende schaatser niet bewonderd omdat het mij wat te koud buiten was. De fleece die wie als cadeau meekregen aan het einde van de avond had beter eerder uitgedeeld kunnen worden ;-)

Zo anders was het kerstdiner van mijn werk. Beduidend meer geveld door de crisis bleef het bij een heerlijke Indische rijsttafel in ons bedrijfsrestaurant. Geen zingende schaatsers zoals de zoon van Rene Froger, geen koek en sopie tent en in plaats van een fleece deken een kist met wijn, een overvloed aan Indische gerechten en wat kantinemuziek op de achtergrond. Maar ja, wij zijn dan ook (in tegenstelling tot de werkgever van Lukas) staatseigendom en kunnen ons dan ook niet veel meer permitteren;-). Hoe dan ook, het was leuk om bij beide gelegenheden erbij te kunnen zijn. Fijn om alle collega's van Lukas weer eens te zien en te vernemen hoe ze met ons meeleven. En fijn om ook weer mijn eigen collega's te hebben gesproken, om weer helemaal bijgepraat te worden en te merken dat in 7 maanden eruit te zijn geweest helemaal niet zo gek veel is veranderd. Ik kijk dan ook uit naar februari waarin ik weer met werken kan gaan beginnen.

Eerst nog de chemokuren doorstaan natuurlijk. Ik ontving de uitnodiging voor de eerste van een serie van 3 voor afgelopen maandag. Het goedbedoelde gif liep in 6 uur in mijn lichaam. Maandag nergens last van, vandaar dat ik mijn opwachting maakte bij het kerstdiner van mijn werk. En nu heb ik sinds gisteren last van zweverigheid, draaierig en licht in mijn hoofd zijn. In plaats van op de dansvloer heb ik gisteren en vandaag dus maar in bed doorgebracht. Zonder een gestylde dj, maar met kerstmuziek op de achtergrond. Niet bepaald feestelijk dus. Tja, zo'n uitnodiging voor een chemoparty is er nu zo eentje die je het allerliefste af zou willen slaan, maar waar je echt niet onderuit kan. Volgend jaar hoop ik van dit soort uitnodigingen verlost te zijn!