4 december 2009
Mijn dagen beginnen altijd laat. Eer ik wakker word is het 9.30 uur. Niet uit mezelf of van de wekker maar door onze twee katten Sammie en Indy die mij indringend (piepen, trappelen en over m'n hoofd lopen) verzoeken om nu toch echt naar beneden te komen. Nadat ik de twee ongeduldige binkies eten heb gegeven duik ik achter de krant en werk ondertussen een boterham naar binnen. En waar viel mijn oog op toen ik gisteren de krant las? Juist: het aantal kankergevallen vertoont in Europa een dalende trend. Zo ook bij eierstokkanker. Wat een goed nieuws en een goed begin van de dag! Dit zou komen doordat meer en langer de pil wordt gebruikt door vrouwen. Eens kijken ... ik heb 20 jaar de pil geslikt. Dat zou toch ruim voldoende moeten zijn zou je denken. Het heeft me inderdaad al die jaren geen kinderen opgeleverd zoals ook beloofd werd in de bijsluiter maar in plaats van gezegend te zijn met kinderen na het stoppen met de pil heb ik wel eierstokkanker... Ik blader de krant dus maar gauw verder aangezien dit misschien toch niet zo'n goede start van de dag is. En waar stuit ik vervolgens twee pagina's verderop op? Juist een enorme foto van vermoedelijk een man (te zien aan z'n vatsige harige buik) met een stoma! Parmantig steekt het roosje uit de vierkante stomaplak. Dat er ook vierkante plak bestaat. Dat moet ik toch eens navragen. En als ik nog eens goed kijk dan zie ik dat mijn stoma een reuzenstoma is vergeleken bij zijn stoma die meer voor Pinkeltje bedoeld kan zijn. Dat er bij hem nog een maaltijd uit kan komen!?! Na mijn verbazing de baas te zijn geworden richt ik me op het artikel dat het waarom en hoe van een bevolkingsonderzoek voor darmkanker behandelt. Maar ook dit deprimeert me teveel. Het maakt me teveel duidelijk in wat voor nachtmerrie ik leef maar wat tevens ook werkelijkheid is. Nee, laat mij dan maar weer dromen. Misschien dat ik toch maar weer mijn bedje in moet gaan.
1 reacties:
Ik wil tóch reageren.. aangezien ik regelmatig mee-lees voel ik me soms ook wel verplicht. Jouw verhaal is gewoon heftig. En ik realiseer me ook dat het iedereen, dus ook mezelf zou kunnen overkomen. Er wordt niet gevraagd.. het overkomt je en klaar is kees. Zó moeilijk.
Ik schrijf omdat ik je een hart onder de riem wil steken. Het leven gaat 'gewoon' door, Sinterklaas geweest, de hele ratteplan, en jij leest de krant..
Ik kan me zo goed voorstellen dat je soms wil dromen. En dát heeft iedereen wel eens. Dromen over fijne dingen. Zonder de rauwe werkelijkheid. Sterkte Marieke. Voor jou een heleboel klavertjes vier!!
Een reactie posten