Une tour de brocante

23 juni 2010

Ik ga eigenlijk nooit naar rommelmarkten. Behalve met Koninginnedag. Ik vind het heerlijk dat het fenomeen bestaat, vooral als hetin mijn eigen straat plaatsvindt en ik weer van mijn zooi af kan komen. Maar actief rommelmarkten afstruinen op zoek naar dat ene schaaltje of die mooie spiegel, nee, nooit gedaan. Tot vorige week. In plaats van in de zon op mijn luie reet aan het zwembad liggen, nog nagenietend van een goede uitslag van mijn tumorwaarden, werd het een wat actievere vakantie. De zon bleef uit. Mijn bikini in de koffer. Dus tijd voor het bezichtigen van typische rustieke Franse stadjes en dorpjes, een bezoek aan een echte truffelboer en een tour de brocante. Dat eerste heeft iedereen wel een voorstelling bij. Het bezoek aan de truffelboer was zo hilarisch dat ik daar een andere keer op terugkom. En de tour de brocante, ja, dat is voor de liefhebber van kitscherige mogelijk antieke kopjes, borden, stoelen, banken, tafels, spiegels uit grootmoeders tijd. In Frankrijk vind je in ieder stadje of dorpje wel een brocante. Winkeltjes, loodsen of schuren volgestouwd met tweedehands meuk of met keurig uitgestald antiek ogende waar. Nu was ik toevallig op zoek naar een stoeltje en barokke poten voor onder een chaise longue. Dus toen de heren besloten zich voor de buis te installeren om het WK op de voet te kunnen volgen, besloten de dames een tour de brocante te gaan maken. Grote kans dat ik tijdens deze tour mijn gewenste stoel zou kunnen vinden. En zo gingen we op pad. We lieten de tom tom ons naar de juiste locatie brengen, alhoewel dit niet altijd even goed ging. Ofwel omdat de meest recente software ontbrak om de juiste straat te kunnen vinden ofwel doordat de betreffende brocante opgedoekt was. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan en werkten ons lijstje van te bezoeken brocantes af al snuffelend tussen alle waar, op zoek naar dat ene leuke kopje, bordje, de brocante poten of die ene stoel. Begon ik eerst nog voorzichtig. Bij de laatste brocante, de grootste van de regio, had ik het, net als de overige dames, helemaal te pakken. Ookal stond alles schots en scheef opgestapeld, was er nauwelijks licht en moest ik me een weg banen door de meest afzichtelijke meubels verspreid over 3 verschillende schuren en een loods, we vonden wat ik zocht. Met mijn haar nog onder de stofnesten inspecteerde ik triomfantelijk mijn gescoorde waar. Roze en delftsblauwe bordjes, brocante poten voor onder de chaise longue, een mooie barokachtige stoel en zelfs een spiegel. En dat voor een habbekrats. Ja, en nu zul je je afvragen wat ik er mee ga doen. Want wie wil er nu die zooi hebben? Ik dus. Voor mijn eigen boudoir, mijn atelier, mijn meidenkamer. Lukas wil namelijk een zijn eigen 'nerd room', dus ik mijn eigen meidenkamer. En als het een meidenkamer wordt, dan ook echt een meidenkamer. Met tierlantijnen, veel roze en witte spulletjes en natuurlijk een theehoekje. De eerste aanzet is gedaan. Nu nog de gekochte waar opknappen, een likje verf geven en de stoel met een leuke stof stofferen. Ja, als je mij nu vraagt waar ik gelukkig van word. Van een tour de brocante en mijn meidenkamer! Misschien moest ik maar eens vaker naar een rommelmarkt gaan.