Daar waar iedereen in de veronderstelling was (net als ik) dat ik afgelopen maandag mijn derde chemokuur zou krijgen, liep het toch weer anders dan verwacht. Maandag kreeg ik nadat mijn bloed geprikt was het teleurstellende bericht dat de kuur niet door kon gaan. Mijn bloedplaatjes waren te laag. Blijkbaar waren ze dat vrijdag ook al toen ik voor de bloedtransfusie ging maar was mij dat niet verteld of ontgaan. Ze waren in het weekend wel gestegen maar blijkbaar nog niet goed genoeg. Jammer natuurlijk, want je stelt je er toch op in. Aan de andere kant met dit weer ook wel fijn, want om met 30 graden je niet lekker te voelen en in bed te liggen is ook geen pretje. Deze week dus heerlijk genieten van het mooie weer. Met een koel drankje en boekje in de tuin of even buiten de deur.
Het verzetten van de kuur naar maandag a.s. betekende ook dat ik het reeds eerder uitgestelde feestje weer moest verzetten. Het zou volgend weekend zijn maar nu wordt het aankomend weekend. Er kunnen misschien wel minder mensen komen, maar goed, dat mag de pret niet drukken.
Vorige week heb ik overigens nog samen met Lukas een uitgebreid gesprek gehad met de gynaecoloog over het eventueel meedoen aan een onderzoek. Het gaat dan om een onderzoek waarbij de buik rechtstreeks met een verwarmde chemokuur wordt gespoeld direct na de operatie. Er zijn met dergelijke behandelingen goede resultaten bereikt bij darmkanker. Nu willen ze onderzoeken of dit ook op eierstokkanker toepasbaar is. Na wikken en wegen heb ik besloten om mee te doen. Dat laatste is alleen nog niet zeker omdat je ingeloot moet worden. Dus dat wordt spannend. Ik weet pas of ik meegedaan heb aan het onderzoek als ik bij ben gekomen van de operaie. Dat is natuurlijk wel gek. Ik geloof in de behandeling. Chemo via een infuus (en dus de bloedbaan) lijkt mij een veel indirectere manier van behandelen dan chemo rechtstreeks op de geinfecteerde gebieden. Het lijkt mij dus meer impact te hebben. Natuurlijk zijn er bijwerkingen maar voor mij geen onoverkomelijke bijwerkingen.
Voor de rest gaat het best goed. Ik heb zo mijn momenten en vind het zo nu en dan nog steeds onwerkelijk en oneerlijk. Ik kan het vaak van me afzetten maar soms schrik ik en bedenk ik me dat ik ziek ben. Dat ons leven overhoop ligt en niet meer hetzelfde zal zijn. Dromen over de toekomst durf ik niet meer. Omdat ik niet weet of er een toekomst is of hoe lang die toekomst zal zijn. Ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat de moed erin te houden. Positief te blijven. Bij de dag te leven. Niemand heeft gezegd dat we nu aan een onmogelijke behandeling zijn begonnen. Ik heb geen pijn. Voor mij voelt het leven ook niet als een opgave om iedere dag weer door te komen. Maar mijn leven is wel veranderd. Ik geniet veel van de dingen die ik doe en de vrienden en familie om me heen. Meer dan voorheen. Balen dus wellicht dat de chemo niet doorgaat. Daar kon ik voorheen chagerijnig van worden. En nu? Nu denk ik: mooi, dan kan ik deze week nog genieten van het mooie weer!
1 reacties:
Dag Marieke,
Verrassend weer, zo zie je maar dat je niets echt kunt plannen omdat zaken ongemerkt weer veranderen. Ik hoop dat je je er snel bij neer hebt kunnen leggen en hebt kunnen genieten van een week met heel veel lekker weer. Als ik het goed begrijp zal de chemo nu alsnog morgen, maandag de 10e, weer beginnen. Ik wens je weer heel veel sterkte!
Veel groeten, Stef
Een reactie posten