Voorbereiden op de operatie

27 augustus 2009

Dinsdag de hele dag ongeveer in het ziekenhuis doorgebracht. Het begon met een bezoek aan de oncoloog. Dit gesprek stond in het teken van de uitslag van de scan. Die uitslag was er vrijdag al en ook besproken met de gynaecoloog en de maag-darm chirurg, maar die hadden eigenlijk voor hun beurt gesproken ;-) Uiteraard kon de oncoloog niets anders dan de uitslag bevestigen. Wel had ik voor het eerst ook het beeldmateriaal gezien. Ik had verwacht dat de kankercellen licht zouden geven op de beelden (je moet immers contrast drinken) en dat je ze dus heel duidelijk zou zien. Maar dat is helemaal niet zo. Je ziet wat vage vlekken. Ik kon wel zien dat het was afgenomen, maar dat moest de oncoloog wel aanwijzen. Interessant om al die beelden te zien. Het is toch wel een bijzonder apparaat zo'n CT-scan apparaat. Verder waren mijn bloedwaarden 'normaal'. Althans behorend bij het patroon van chemo. Na de afspraak met de oncoloog op pad naar de afdeling waar ik kom te liggen na mijn operatie. Een heel drukke afdeling. Veel verpleging en niet veel bedden. Het lijkt wel alsof alle patienten daar 1-op-1 verpleging krijgen. Nu is het wel zo dat op deze afdeling alleen patienten liggen die een zware maag-darm operatie ondergaan hebben en die extra zorg nodig hebben. Dus dat zou de drukte verklaren. Na een korte intake, meer gericht op het verloop van de dag, weer op weg naar het ECG. Dit hartfilmpje moet gemaakt worden in het kader van het onderzoek (de buikspoeling met chemo) waar ik mogelijk aan mee ga doen. Het wachten duurde weer eindeloos. Inmiddels leer je wel te wachten op je beurt en je niet meer druk te maken. Dat was wel anders voordat ik te horen kreeg dat ik kanker heb. Toen was ik ongeduldig en nu word of ben ik geduldiger. Een prettige bijkomstigheid ;-). Na het ECG de lunch naar binnen gepropt en op naar het intake gesprek met de oncologisch verpleegkundige gericht op de operatie. Tijdens dit gesprek werd besproken hoe de operatie zal verlopen en wat ik na de operatie kan verwachten. Het merendeel was al bij me bekend. Maar het is wel prettig om wat praktische zaken te bespreken. Zoals mijn voorkeur voor een 1-persoonskamer (zodat Lukas bij mij kan blijven slapen) of mijn vereiste dat ik nooit zonder hoofddoekje door de gangen word gereden en niet samen met een man (behalve Lukas natuurlijk ;-)) op een kamer wil liggen. Gelukkig werd dit allemaal begrepen. De kans is groot dat ik weer op een 1-persoonskamer verblijf. Al was het maar vanwege mijn leeftijd en de zwaarte van de ingreep. Na dit gesprek door naar de stomaverpleegkundige. Voor mij was dit het belangrijkste gesprek van de dag. De avond ervoor had ik al wat informatie tot me genomen via www.stomaatje.nl. Ik had toen eindelijk de moed om er eens voor te gaan zitten. Maar bij het lezen wist ik weer waarom ik het steeds had uitgesteld. Hoe kun je nu met een stoma leven? Hoe kun je er nu aan wennen? De stomaverpleegkundige bevestigde nog eens wat ik had gelezen. Ze vertelde me dat ik een zogenaamd ileostoma krijg. Een uitgang vanuit mijn dunne darm naar buiten (een uitgang op mijn buik). Je ontlasting komt dan niet in de dikke darm terecht opdat de dikke darm dan kan genezen (druk op de darm kan voor een scheur zorgen in het gedeelte dat gehecht is). Op die opening in je buik wordt een zakje aangebracht waarin je ontlasting wordt opgevangen. Het zakje moet je vervolgens twee keer per dag verwisselen en meerdere keren (wel 8 keer) legen.... Het naar de wc gaan of de deur uit gaan wordt dus een variant op ' ik ga op reis en ik neem mee'. Het zakje zit continue op je lichaam. Ook als je slaapt. En dan moet je weten dat ik een buikslaper ben...... Stel je voor dat zo'n zakje knapt.... Nog afgezien van de aantrekkelijkheid van jezelf met zo'n zakje. Ik ben al kaal en dan ook nog zo'n zakje. Nee, in dit stoma heb ik echt geen zin. Het enige waar ik me aan vast kan houden is dat dit stoma voor 99% tijdelijk is omdat het alleen bedoeld is om mijn darm te genezen. En er bestaat zelfs een kans van 50% dat ik 'm niet krijg. Maar goed, volgens de maag-darm chirurg moet ik er wel rekening mee houden dat ik 'm krijg... Kun je je voorstellen dat ik de laatste dagen inga van 'normaal' naar de wc gaan? Verder kwam dinsdag ook nog de mededeling dat de maag-darm chirurg die mij zou opereren (een van de besten van NL) mij helaas niet kan opereren omdat hij zelf net geopereerd is. Daar baalde ik behoorlijk van. Je wilt natuurlijk de beste hebben die je je maar kunt wensen. Ik kon gelukkig 's middags ook de arts spreken die mij dan zou gaan opereren. Daar heb ik wel een goed gevoel bij. Hij komt kundig en ambitieus over. Heeft ervaring met dit soort operaties. Wil naast een snijboer zijn ook iemand zijn die mensen geneest. Hij werkt ook nauw samen met die andere maag-darm chirurg. Dus het zal wel goed komen. Het was al met al een zeer vermoeiende dag. 's Avonds heerlijk met Wil bijgepraat en gegeten. Kon zo even de dag laten voor wat het was.

Morgen hebben we nog met de professor uit het UMCU een gesprek en dan is het gedaan met alle voorbereidingen. Dinsdag 8 september moet ik me weer melden in het ziekenhuis waarna ik de dag erop geopereerd word.