Toverstafjes bestaan niet

5 maart 2012
Het leven van een jonge moderne vrouw gaat niet altijd op rolletjes. Iedereen kent natuurlijk de gebruikelijke beslommeringen in dat leventje. Die had ik ook. Maar zoals ik ooit dit blog ben begonnen, was ik de laatste drie jaar van mijn leven hard op zoek naar iets. Naar dat toverstafje. Niet om die dagelijkse beslommeringen weg te toveren (zou natuurlijk wel heel makkelijk zijn), maar om die rotziekte te kunnen genezen. Een misschien wel kinderlijke zoektocht voor die jonge moderne vrouw, maar ja, wie wil er niet in sprookjes blijven geloven? Je blijft altijd een beetje kind. Mijn sprookje is afgelopen. Ik heb drie jaar intens geleefd. Maximaal geleefd. Geleefd zoals iedereen op mijn leeftijd zou doen. Weliswaar met wat andere intensiteit en wat extra dimensies. Maar wat heb ik ervan genoten. Zo erg zelfs dat ik af en toe mijn zoektocht naar dat toverstafje kon vergeten. Ik heb mooie reizen kunnen maken, heb trekker gereden, ben op safari geweest, getrouwd met de liefde van mijn leven, carnaval op Schier gevierd, de Schier Schnapps Safari gedaan, de toren van Pisa op mijn rug genomen, eindeloos veel cupcakes gebakken, geschilderd, geknutseld en zelfs nog gewerkt. Maar helaas, de darmen hebben het gewonnen. De tijd heeft mijn leven ingehaald. En mijn lichaam kan dat niet meer bijhouden. En daarom heb ik gekozen voor rust. Dat kan ik, omdat ik weet dat het mooi is geweest. Dat ik maximaal geleefd heb. Samen met mijn dierbaren, mijn geliefde en alleen. Kleine meisjes worden groot. Toverstafjes bestaan dan blijkbaar niet. Maar maximaal je leven leven, dat is iets wat zeker tot de mogelijkheden behoort in lastige situaties als deze. Lieve allemaal, bedankt voor alle mooie herinneringen. Bedankt voor al jullie steun. Bedenk dat het leven doorgaat. Met grote en met kleine hobbels. Toverstafjes hoef je dan wellicht niet meer te zoeken. Die zul je niet vinden. Maar met maximaal je leven leven, heb je een berg aan mooie herinneringen! Geniet daarvan! Liefs Marieke

Het gaat de verkeerde kant op!

Beste blogvolgers van Marieke, ik neem het weer over:

Marieke is de afgelopen twee weken weer heel veel in het ziekenhuis geweest omdat haar darmen het niet goed meer doen. Afgelopen weekend was ze even thuis maar heeft ze eigenlijk alleen maar op bed gelegen. Zondag is ze weer naar het ziekenhuis gegaan omdat ze heel slap was en geen eten binnen kon houden. Ze is echt heel hard achteruit gegaan de afgelopen dagen.

Kiezen tussen twee kwaden

22 februari 2012
Ik heb er een abonnement op. Niet op de Linda (die koop ik als ik in een thee met chocola bui ben). Maar op het ziekenhuis. Vanaf kerst is het raak. Ik ben de tel ook zo langzamerhand kwijtgeraakt. En iedere keer presteer ik het om in het ziekenhuis te komen in het holst van de nacht. Ik kan je vertellen dat dat niet handig is. Omdat je net op een tijdstip komt dat er weinig personeel is of dat de overdracht plaatsvindt tussen twee diensten en jij als patient dus tussen de wal en het schip valt. Gevolg: uren wachten met helse pijnen.

Het weer: over ijsbrekers en kruidenbitter

15 februari 2012
Er is geen onderwerp waar meer over wordt gepraat dan het weer. Nou ja, voetbal misschien, zoals de ordinaire ruzies binnen Ajax. Maar zeg nou zelf, daar is toch niemand meer in geïnteresseerd.
Het weer heeft een zekere fascinatie en werkt als een soort barometer. Maar dan die van je humeur. Als je je gordijnen opendoet in de ochtend, is het eerste wat je ziet het weer. Het regent, de zon schijnt, het is grijs of de ruiten zijn bevroren. Onmiddellijk vraag je je af of het zo zal blijven. Of je je er wel goed op hebt gekleed. Je wordt meteen blij, chagrijnig of net zo somber als het buiten oogt. Zo ook vorige week.

Blue Monday

17 januari 2012

Als ik zeg dat het gisteren de derde maandag van januari was...gaat er bij jou dan een belletje rinkelen? Of dat het gisteren Blue Monday was? Nou, ik wist het ook niet. Maar volgens de gemiddelde 'alwetende' burger zou het traditioneel om 'zwarte maandag' gaan. Of, volgens de echte experts, zou het de meest depressieve dag van het jaar zijn. En je raadt het al, tout commercieel Nederland speelt er weer handig op in. Zo kon je bij een bekende hippe koffieketen onder het genot van een kop "super skinny latte met een vleugje vanille en twee extra shots" er een speciale bril bij krijgen waardoor je dacht dat de voorjaarszon scheen of kon je via je favoriete radiozender je favoriete happy song aanvragen. En nog mooier zelfs: Nivea had een compleet team klaarstaan om tussen twitterend Nederland de tweets met 'blue monday' of 'depressief' eruit te filteren zodat deze twitteraars nog dezelfde dag een 'Nivea-feel good pakket' ontvingen. 

Goede voornemens

6 januari 2012

Kennen jullie dat ook? Het maken van lijstjes? Of het nu boodschappen zijn, de 'things to do', de 'eigenlijk zouden we dit moeten doen dingen', 'ik ga een weekend weg en ik neem mee' lijstjes, of een lijstje met 'my favourite things'. Vraag het mij en ik maak er een lijstje van. Ik gebruik er de mooiste boekjes voor, gewoon papier, afgescheurd karton, de achterkant van een opengescheurde enveloppe of een geeltje. Maar wat mij betreft zou het papiertje om de kaas ook prima gebruikt kunnen worden. Ik ben gewoon dol op lijstjes. Blijer kun je mij niet maken. Zou het gewoon weer eens een van mijn zo bekende karaktereigenschappen zijn? Of zou het komen omdat ik een vrouw ben?

Multitasken: het leven van de moderne vrouw

22 november 2011

Zoals bij ieder ander draait ook bij mij de wereld gewoon door. Er wordt gewerkt, het huishouden moet gedaan worden, de hond moet worden uitgelaten en als we geluk hebben houden we nog wat tijd over om wat voor ons zelf te doen, 'me-time', 'quality-time' of 'aandacht voor de bv-ik'. Voor veel dames onder ons is dat naar de schoonheidsspecialiste gaan of in het 'slechtste geval' even een kappertje pakken. Op de schoonheidsspecialiste trakteer ik mezelf met enige regelmaat. De kapper heb ik al een tijdje niet gezien. Tenzij je de haarwerkspecialist bedoelt die in het verleden vakkundig een 'Leco look' creëerde met bijzonder fijn gesorteerd kunsthaar. Nu is de trend tegenwoordig 'go natural' en ik moet zeggen dat ik daar aardig in mee kan gaan. Inmiddels heb ik weer een gezonde bos haar, die niet gestyled lijkt voor de buitenstaander, maar die aardig op de "Diana- jaren 80-coupe' lijkt. Mari zou tevreden zijn. Maar voor hoe lang?