30 juni 2009
Net als vorige week moest ik vandaag weer naar het ziekenhuis voor controle. Natuurlijk wel weer even spannend. Gisteren was ik al naar het laboratorium geweest om m'n bloed te laten prikken. Mijn oncoloog kon me vandaag vertellen dat m'n bloedwaarden er 'normaal' uitzagen. Wat heet dan normaal? Het is bijvoorbeeld normaal dat het aantal witte bloedcellen vermindert. Dit komt doordat je beenmerg een flinke optater krijgt van de chemokuur. Bij mij dus ook, maar niets alarmerends. Tevens werd er bloedarmoede geconstateerd (vorige week was die waarde nog goed), maar ook dat is normaal. Zelf heb ik er gelukkig geen last van. De betreffende waarde zal vermoedelijk nog wel zakken, maar dat hoeft mijn 2e kuur ( die volgende week donderdag gepland is) niet in de weg te staan. Dan kan er namelijk een bloedtransfusie gegeven worden. Daarnaast met de oncoloog gesproken over vooruitzichten, de operatie en nieuwe medicijnen en methodieken op gebied van eierstokkanker. Wat betreft de vooruitzichten ben ik blij dat door de oncoloog werd aangegeven dat er goede resultaten bereikt zijn met deze manier van behandelen (een combinatie van chemo en opereren). En dat er genoeg vrouwen zijn waarbij chemo en een operatie tot een positief resultaat hebben geleid waarna deze vrouwen weer een vrij normaal leven kunnen leiden. Natuurlijk bestaat er een mogelijkheid dat het terugkomt. Dat is ook de reden dat je onder frequente controle blijft na behandeling. Het is natuurlijk toch iets wat mij bezighoudt. Dus ik was blij met het antwoord van mijn oncoloog. Dat geeft toch wat houvast. Wat betreft de operatie kon er nog niet iets specifieks gemeld worden. De operatie hangt af van wat er met de eerste drie kuren is bereikt. Mogelijk dat er wel een nieuwe methodiek wordt toegepast (wel al vaker met positief resultaat toegepast op andere patienten), namelijk het spoelen van de buikholte met chemo. Overigens zijn er recentelijk ook wat andere 'ontdekkingen' gedaan door de medische wetenschap op gebied van eierstokkanker. Deze ontdekkingen zijn nog zeer experimenteel en nog niet genoeg getest. Op de vraag of mijn oncoloog daarvoor openstond antwoordde hij dat hij er zeker wel voor openstaat, maar wel wanneer de uitkomsten uitgebreid getest en goedgekeurd zijn (en ook nog verzekerd zijn). Verder gaf hij aan dat zij ook op onderzoeksvlak samenwerken met het Antonie van Leeuwenhoek. Het spoelen van de buikholte met chemo is daar een voorbeeld van. Al met al een goed gesprek en een goede uitkomst van de controle.
Het blijft natuurlijk gek dat je je relatief goed voelt maar dat je wel een ernstige ziekte hebt. Maar ik realiseer me ook steeds meer hoe belangrijk het is dat je een zo normaal mogelijk leven kan leiden. Het geeft energie en het maakt me sterk. Zodanig dat ik weer op volle krachten de tweede kuur in kan gaan. Daarnaast leert het je genieten van de kleine dingen.
Vanmorgen heb ik een nieuwe fiets gekocht (eentje met versnellingen, die wat meer is afgestemd op mijn huidige spierkracht). Ik kan dan helemaal genieten van een rondje op de fiets. Al is het maar 5 minuten naar strand Oog in Al (een stadsstrand aan het kanaal), ik ben blij dat ik dit kan zonder dat ik me moe of beroerd voel. Dan te bedenken dat ik er zo'n twee-drie weken geleden heel anders voor stond. Het kan niet anders dan dat ik een sterk lichaam en een sterke geest heb. Zoals al veel vaker gezegd door mij: deze ziekte kan mij er niet onder krijgen!
